بازی عینک

عینک یک بازی خانوادگی است، هدف از این بازی نگریستن از عینک دیگر اعضای خانواده به زندگی، دغدغه ها و مشکلات است. این بازی کمک می کند اعضای خانواده سنجشی از شرایط دیگری داشته باشند و باصطلاح از عینک دیگری نگاه کنند.

گروه هدف: اعضای خانواده

تعداد شرکت کنندگان: حداقل ۳ نفر

ویژگی ممتاز بازی:

فیلم آموزشی بازی عینک

در این بازی یک عینک که نماد بازی هست روی صورت یکی از اعضای خانواده قرار داده می شود، سایرین باید نوع نگاه وی را تشریح کنند، هرکسی بهتر این توصیف را انجام دهد برنده است.

برای انجام بازی فایلی از سؤالات که حدود ۱۰ سوال می باشد را دانلود کنید، همه اعضای خانواده بایستی به ۱۰ سوال داده شده از منظر خود و دیدگاههای که دارند پاسخ دهند. در گام بعدی اسم تمام اعضای خانواده را در برگه های کوچک نوشته و در ظرفی می اندازند، یک نفر بصورت شانسی اسمش از ظرف خارج می شود. شرکت کنندگان بایستی ده سوال مدنظر را در مورد آن فرد بنویسند، پاسخ های هرکس به پاسخ های فردی که اسمش در قرعه کشی درآمده و باصطلاح صاحب عینک است نزدیک باشد، او برنده است. هر سوال بررسی می شود و در صورت تطابق درست ۱ امتیاز می گیرد، کسی که این تطابق را داوری می کند فرد صاحب عینک است.

در گام بعد از عینک فرد دیگر این سنجش صورت می گیرد، با اتمام همه اعضای خانواده، نمرات بررسی می شود، نمره هر کسی بالاتر باشد او برنده است.

کسی که قد کوتاهی مثلا ۱ متر و ۵۰ سانت را دارد، تجربه خاصی از دیدن محیط اطرافش دارد، با زاویه ای که وارد خانه می شود و از ارتفاعی که انسان ها را می بیند خاص است. یک فرد بالای ۲ متر هم بیشتر اوقات هنگام پیاده روی در خیابان، هنگام نشستن کنار سایرین، دید خاصی را تجربه می کند، سوال اینست که آیا تفاوت زاویه دیدها می تواند تفاوت در نگرش ها را ایجاد کند یا خیر؟ بله

اگر اطلاعات دریافتی تکرار شوند و متواتر باشند، این داده ها باور و نگرش جدیدی را می سازند.

این بازی، یک بازی شناختی است، با تکنیک عینک سعی می شود کمی به باورها و نگرش های اطرافیانمان پی ببریم. با انجام این بازی کمی از فردیگرایی، خودمحوری فاصله می گیریم و سعی می کنیم دریچه نگاه دیگران به محیط، موضوعات و اطرافمان را درک کنیم.

انجام این بازی باعث می شود، حساسیت ها و نگرش های خانواده برای ما آشکار شود و آگاهانه تر و با در نظر گرفتن شرایط آنها نسبت به مسائل تصمیم بگیریم.

یک فیلم سینمایی با محوریت زن خانه دار، به فاصله ی ۹۰ دقیقه می تواند مخاطب خود را به دریچه نگاه وی کشانده و مخاطب با چالش ها، دغدغه های یک زن خانه دار آشنا شود، یک فیلم سینمایی مثل شنای پروانه شما را با طبقه اشرار و نگرانی های آنها آشنا می سازد. سینما بهترین در ساختار جامعه است.

نکته مددکاری:

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *