بازی کویر

کویر بازی کودکانه است، با هدف آشنایی و انس کودک با خاک به عنوان نمادی از فروتنی، دارایی و بخشش

فیلم آموزشی بازی کویر

منظور از بازی کویر، بازی با خاک است. کودکان امروزی بعلت زندگی شهری، فضای آپارتمانی عموما از بازی مستقیم با خاک محروم شده اند و نمونه های امروزی بازی با خاک که با خمیربازی و اسلایم معروف هستند را انجام می دهند. هر چند این مدل ها خالی از فایده نیستند اما خود خاک چیز دیگری است، رابطه ما انسان ها با آب و خاک یک رابطه معمولی نیست، صحبت از یک رابطه وجودی و اگزیستانسیال است.

زمانی که آب با خاک ترکیب می شود معجونی به نام گِل درست می شود که از جذاب ترین بازی های دوران کودکی است، یک کودک ساعت ها می تواند با گِل بازی مشغول باشد. اینجا فعل ساختن و به نوعی آفرینش خلق می شود، کودک با کمک دست هایش چیزی را با گِل میافریند و دوباره خراب می کند، اینکار را بارها و بارها انجام می دهد.

در اینجا قصد نداریم بازی جدیدی را معرفی کنیم بلکه بیشتر تاکیدمان به والدین هست که کودک خود را از تجربه بازی با خاک محروم نکنند. کودک زیر 3سال عموما فاقد بازی سیستماتیک و قاعده مند است و بیشتر کنجکاو است تجربه کند و بیاموزد، در کودک بالای 7 سال بایستی بحث بازی با طبیعت را برایش جدی دنبال کنیم، سعی کنیم کودک شناخت کامل تریذاز خاک، انواع خاک، نحوه تشکیل خاک بدست آورد، خاک حاصلخیز را از خاک غیر حاصلخیز تشخیص بدهد. تجربه حضور در جنگل و در صورت امکان کویر را پیدا کند.

در کودکان بالای 3 تا 7 سال بایستی سعی کرد جهان طبیعت اطراف را با یک نظم و چرخه ای که دارند بصورت ارگانیسمی زنده برای کودک توضیح داد و نشان داد، مسافرت کردن و اجازه دادن به کودک برای دیدن جهان طبیعت بصورت واقعی در عصر مجازی و هوش مصنوعی اهمیت دو چندان دارد. کودک تا حد ممکن بایستی جهان اطراف، طبیعت بکر را مستقیما تجربه کند: تجربه دیدن جنگل، دشت، آبشار، چشمه، گیاه، حیوانات اهلی، حیوانات وحشی در باغ وحش

بایستی کودک با نظم خاصی از آب شروع کرده، سپس با خاک، بعد گیاه، بعد حیوان، بعد حیوان ناطق( انسان ) آشنا شود، بهتر است تا قبل از دوران مدرسه فضیلت و برتری انسان عالم نسبت به انسان جاهل را بفهمد تا نسبت به یادگیری و کسب علم پرانگیزه تر شود.

خاک با ظاهری ساده، نمادی از تواضع و افتادگی و فروتنی است، اما همین خاک کانون و آغازگاه رویش ها و جوانه هاست، نماد دارایی است، اگر خاک باشد می شود کاشت و بعمل آورد، اگر خاک باشد می توان ساخت و سکونت کرد. خاک به انسان سکنی می دهد و یکی از مهمترین دغدغه های بشری یعنی آوارگی را تمام می کند.

روان انسان با خاک مانوس بوده، کودک با دیدن خاک سعی می کند آن را چنگ بزند و بردارد، گاهی بخشی از آن را در دهان می گذارد تا بچشد این ماده فراگیر را.

جامعه خاک را دارایی مهمی می داند و سعی می کند با ساختارهایی که دارد تقسیم بندی مناسبی از سهم خاک برای شهروندانش داشته باشد، جامعه ای که تقسیم بندی خاک در آن عادلانه تر است مردم احساس بهتری نسبت به خود و حاکمیت دارند، جامعه ای که این تقسیم بندی عادلانه نیست مردم ناراضی اند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *