بازی موز سفید و سیاه

چکیده بازی:

این یک بازی سرگرم کننده با اقوام و خویشاوندان است، نحوه انجام این بازی به این شکل است: ۳ کارت سفید، سیاه موز وجود دارد با یک داور

تعریف بازی:
گروه هدف:

اقوام، خویشان، دوستان، همکاران

تعداد شرکت کنندگان:

حداقل ۸ نفر
ویژگی های ممتاز بازی:

ویژگی بارز این بازی سرگرم کننده و لذت بخش بودن این بازی است و سبب می شود لحظات شادی برای ما خلق شود.

نحوه انجام بازی:

داور بازی به تعداد شرکت کنندگان کارت سفید و سیاه می دهد و در میان اینها یک کارت با شکل موز هم به یک نفر می دهد. در این بازی هر کسی موز را پیدا کند برنده است. سبک بازی پرسشی است.

دارندگان کارت سفید به سوالات سایرین بایستی درست جواب بدهند، مثلا اگر کسی پرسید ماست سفید هست آنها باید بگوید بله، دارندگان کارت سیاه باید بالعکس جواب دهند، کسی که کارت موز در اختیار دارد آزاد است هر جوابی بدهد.

بازی با پرسش داور مسابقه از نفر اول شروع می شود، مثلا می پرسد الان شب است؟ نفر اول بنابه کارت خود پاسخ می دهد، بلافاصله بعد پاسخ از یکی از شرکت کنندگان سؤالی را می پرسد، او جواب می دهد و از دیگری سؤال می پرسد. انتخاب اینکه از چه کسی پرسیده شود آزاد است ولی بایستی فرد تکراری برای پاسخ انتخاب نشود، نظارت بر پاسخ ها برعهده داور است، پاسخ اشتباه شرکت کننده را حذف می کند.

بعد صحبت آخرین نفر افراد شروع به حدس زدن می کنند ۳ حدس، سفید، سیاه، موز اگر حداقل ۲ مورد درست باشد در بازی می مانند، کمتر باشد حذف می شوند. حدس ها در برگه نوشته می شود.

تحلیل فلسفی:

پنهان شدن و پیدا کردن از اولین بازی های کودک است، تا کودک توانایی راه رفتن پیدا می کند مشاهده می شود می رود پشت پرده و پنهان می شود، چیزی روی سر خود می اندازد و خود را مخفی می کند.

نکته خاص این بازی پرسش گری است، پرسیدن در فلسفیدن مهم است، پرسش دقیق نیمی از مسیر فهمیدن است. این بازی نوعی تمرین پرسیدن است.

نکته روانشناسی:

این بازی یک بازی مهارتی است، شرکت کننده این بازی تمرین مهارت توداری، حفاظت، راز داری، گزیده گویی می کند. افراد شرکت کننده بایستی سعی کنند جملات مناسبی را انتخاب کنند که هم بیان کننده شرایط آنها باشد و هم سرنخی به دیگران ندهند.

نکته جامعه شناسی:

تنوع آدمهای موجود در جامعه با کارت سفید و سیاه در بازی نشان داده شده است. هر چند تنوع جوامع بسیار بیشتر از این است، اما می توان همین دو مورد را نیز برای نشان دادن تفاوت قابل قبول دانست. ما که در جامعه زندگی می کنیم باید به تفاوت ها آگاه شویم و در تعاملات خود این موضوع را رعایت کنیم.

تحلیل مددکاری: