بازی مداد رنگی

مداد رنگی یک بازی معمایی است،در این بازی به هر شخصی مدادی داده می شود، افراد سعی می کنند رنگ های هر کس را حدس بزنند، حدس های درست تر برنده اند.

این بازی دارای داور است، بیشتر از تعداد شرکت کنندگان مداد رنگی نزد داور قرار داده می شود. در شروع بازی هر فردی نزد داور می رود و رنگی را انتخب کرده و با آن چیزی را روی کاغذ می نویسد یا می کشد.

شرکت کنندگان به صندلی های خود برگشته و به نوبت شروع می کنند حدسیات خود را در مورد رنگ افراد حدس می زنند.

در پایان گفتگوی آخرین نفر، داور می خواهد هر کسی 2 حدس بزند، کسانیکه یک حدس و بیشتر حدس درست بزنند، در بازی می مانند، اگر هر دو حدس اشتباه باشد حذف می شوند.

برنده بازی کسی است که سریعتر رنگ های باقی مانده را حدس بزند.

رسیدن از نشانه ها، رنگ ها، کلمات، به خود خالق این آثار، مهمترین چالش این بازی است. در واقع این بازی نوعی شباهت سازی از کار خدا با خود ماست. همانگونه که ما باید از رنگ ها، نشانه ها به خدا برسیم، در این بازی سعی می شود نشانه شناسی، تحلیل، ارتباط یابی تقویت شود. کوچکترین نشانه ها جدی گرفته شود.

رنگ خدا بگیرید و چه رنگی بهتر از رنگ خداست؟ این جمله قابل تأمل یک دعوت از طرف خداست.

این بازی تمرین شخصیت شناسی است، اینکه هر کسی چه رنگی را انتخاب می کند، چه کلماتی را برای نوشتن بر می گزیند دارای اهمیت می شود، عموما اگر فرد شاد باشد و پرانرژی ناخودآگاه به سمت رنگ های شاد می رود، اگر فرد غمگین باشد رنگ های سرد و سیاه و خاکستری را انتخاب می کند.

اگر مثبت اندیش باشد کلمات مثبت می نویسد، اگر منفی بین باشد کلمات نامناسب و با بارمعنایی منفی استفاده می کند.

رنگ در جامعه شناسی بحث شیرینی مثل فلسفه و روانشناسی ندارد، با رنگ اختلافات و طبقات اجتماعی را پررنگ کرده اند، رنگ اشرافی و رعیتی درست کرده اند، رنگ رعیت ها بی رو، کدر، سیاه و قهوه ای و اکثرا بی نشاط انتخاب می شده و اشراف و دربار رنگ خاص خود را داشته اند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *